واپسین سخنان کورش بزرگ

حال که مرگ من فرا رسیده است ایران مقتدرترین کشور آسیا را به دست شما میسپارم .
من به خاطر ندارم در هیچ جنگی برای عزت و سربلندی ایران زمین مغلوب شده باشم .
جمله آرزوهایم برآورده شد و سیر زمان پیوسته به کام من بود ولی در تمام مراحل زندگی ازشکست و ضعف در هراس بودم و هیچگاه مغرور نشدم و خودپسندی را هرگز به خود راه ندادم .
در پیروزی های بزرگ هیچگاه پای از دایره اعتدال بیرون ننهادم و حتی شادمانی بی جهت ننمودم .حال که آخرین لحظات زندگی را سپری میکنم خود را بسی خوشبخت و سعادتمند میدانم زیرا فرزندانم همگی عاقل و نیرومند هستند و وطنم ایران از همه جهت مقتدر و با شکوه است . آیندگان از من و کشورم به نیکی یاد خواهند کرد .
آیا با چنین موفقیت هایی نباید با خیالی آسوده چشم از جهان فرو بندم ؟
ای پسران عزیزم من هردوی شما را به خدا و سرزمینم را به شما میسپارم و از شما تقاضا دارم اگر میخواهید که رضای خاطر من فراهم گردد دست اتحاد و یاری به یکدیگر دهید تا پیوسته روح و روان من از شما شاد باشد . هرگز پای از دایره درستی و خدمت بیرون نگذارید ، اگر کارهای شما پیوسته در راه عدالت و مهرورزی باشد دیری نمی انجامد که ارزش شما در میان مردم گسترش می یابد و قدرت شما روز به روز افزون  میشود ولی اگر چنین نکنید روز به روز ضعیف تر میشوید و به پایان حکومت خود نیز نزدیک خواهید شد . از تاریخ درس بگیرید و بر سرگذشت دیگران بیاندیشید ، در آینه گذشتگان بسیار پدران و فرزندانی بودند که اتحاد و مهرورزی را از زندگی خود دور نکردند ، پس از آنها درس بگیرید . نفاق در میان خانواده پادشاه بدون شک سلطنت و کشور را متزلزل میکند و ظلم و ستم دشمنی و کینه را ایجاد میکند . همیشه از کسانی عبرت بگیرید که در زندگی سرافراز بودند و پای از راه عدالت و نیکی بیرون ننهادند .
فرزندان من پس از مرگ بدنم را در طلا و نقره و یا امثال آن نپوشانید ، زودتر آن را در آغوش خاک کشورم بسپارید زیرا که مهد تمام نیکی ها ، ثروتها و زیبایی هاست . من عمر خویش را در یاری به مردم سپری نمودم ، نیکی به دیگران در من خوشدلی و آسایش فراهم می ساخت که این امر برایم از همه لذتهای زندگی بالاتر بود .
اکنون حس میکنم که روحم آهسته آهسته از بدنم دور میشود و بسی سبک شده ام ، این راهی است که همه شما نیز خواهید رفت ، اگر از میان شما کسی میخواهد دستم را لمس کند و فروغ چشمانم را ببیند نزدیک شوید ، زیرا پس از مرگ راضی نخواهم بود دور من گرد آیید ، حتی به شما فرزندانم نیز اجازه نمیدهم بدن بی روحم را نظاره کنید و آه بکشید ، پس از مرگ من همه مردم ایران را برای شرکت در سر مزارم که پیکر بی جانم در  آن خاک شده است فرا خوانید و از همگی پذیرایی نمایید ، از هر شهری که آمدند بگذارید با رسومات و فرهنگ خودشان مراسم را اجرا کنند ، زیرا با این کار روح من در سرای ابدی بس شادمان و سربلند می شود ، اینک برای آخرین بار میگویم که بهترین ضربتی که به دشمنان می توانید وارد کنید این است که :
با دوستان خود با مدارا و نیکی رفتار کنید .

به این فکر میکنم که کجا بودیم و به کجا رسیدیم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟